insanlarla anlaşamamak

en başarılı olduğum konu. geçimsiz biri değilim ama herkesle hemen kaynaşan bi tip hiç olamadım

bunu yapamıyorum. herkesle çok rahat bi şekilde anlaşıp ortama çok kolay adapte olabiliyorum.

Bence sorun insanlarda. Ama ayı öyle mi, ne zaman kapıdan girsem koşarak üstüne atlar peşimi bırakmaz. yağmurdan dolayı ıslak olsa bile ona sarılmadan geçmem ordan

tek çözümü var yeteri dozda anlayış biraz kültürel birikim biraz saygı ve her insanın fikrinin biribirinden farklı olabileceğini kabul etmek herkesle anlaşmak zorunda değilsiniz anlaşamıyorsanız ben siktir olup gidiyorum dersiniz olur biter yalandan kafa atacak duruma getirmeyin kendinizi

bazen kendimle bile anlaşamıyorum kaldı ki insanlarla anlaşıcam

an itibari ile insanlarla ilişkimi kesip, sosyal hayatımı bitiriyorum. anlaşamıyorum, tahammül edemiyorum, dayanamıyorum, katlanamıyorum.

Bir süredir düşündüğüm soru iki insan neden anlaşamaz kavga eder? Arkadaş,aile ya da çift arasında ki atışmalar neden bir zaman sonra cehenneme çevirir ki hayatımızı? Ya da neden bu ilişkilerin içinde bulunmak zorunda hissederiz? Yahu zaten hepimizin hayatı zor. Herkesin bir kaygısı,sıkıntısı var. Niye birbirimizin hayatını kolaylaştırmak varken birinin yüzünde oluşan kırgınlığın değil de gülümsenin sebebi olmak için uğraşmayız ki? Konuşarak gerçekten anlaşılmayacak,anlaşılmasa bile tamam saygı duyuyorum ama ben kabul etmiyorum diyemeyeceğimiz ne konu olabilir ki? Sırf böyle insanlarla mücadele ederek yıllarımız gidiyor,psikolojimiz bozuluyor. Eften püften sebepten çıkmış o kadar şiddetli kavgalar yaşadım ki hayatım boyunca. Şimdi o insanlara şansım olsa sorarım. Neyi paylaşamadık,ne anlatmak istedin de ben duymadım. Gerçekten merak ediyorum

Anlaşamamak demeyelim de artık anlaşmaya gücü kalmamış, yorulmuş diyelim.